Vooruitblik
Data van vlechtdagen voorjaar 2024
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
Wanneer
vrijdag 19 en zaterdag 20 januari
vrijdag 16 en zaterdag 17 februari
vrijdag 15 en zaterdag 16 maart
vrijdag 12 en zaterdag 13 april
vrijdag 10 en zaterdag 11 mei
vrijdag 7 en zaterdag 8 juni
vrijdag 5 en zaterdag 6 juli
telkens van 9.30 tot 16.30 uur
Waar
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten
€ 50,- p.p. voor 1 dag, € 90,- voor 2 dagen
excl. materiaal
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
mei 2023
Mijn vlechterij is als lopen op een langeafstandspad. Een pad dat mij op boeiende plekken brengt. Afgelopen zaterdag naar het Kasteel van Bokrijk bij Genk, België. Daar vond de ledendag plaats van de Vereniging van Vlechters. We waren te gast op de Campus van het Vakmanschap, met onder meer het VAKlab, het expertise- en dienstencentrum rond vakmanschap en ondernemerschap.
Het is goed dat er serieus aandacht is voor kunstnijverheid en handwerk. Goed dat er mensen zijn die werken aan een duurzame toekomst van het ambacht. Hedendaags vakmanschap, een heerlijk en hoopvol begrip.
Daarnaast lijkt het met de mandenmakerij in Nederland niet al te best gesteld, als ik kijk naar het verkrijgen van de grondstof voor het mandenmaken, de wilgenteen. Vraag en aanbod zijn flink uit balans. Afgelopen najaar was er een echte schaarste aan tenen. Alle mij bekende serieuze wilgentelers waren door hun voorraad heen. Doorverkocht naar Oost-Europa, na het maaien laten liggen vanwege gebrek aan arbeidskracht, of gestopt met de griendteelt i.v.m. leeftijd en gezondheid. Professionele vlechters hebben vaak hun eigen griend en verbruiken hun oogst in eigen vlechterij. Een semi-broodvlechter met een kleine deeltijd-onderneming zonder eigen griend, zoals ik, vist achter het net. Wat nu? De aanmeldingen voor workshops en vlechtdagen annuleren? Importeren uit het buitenland? Overgaan op ander materiaal, beschikbaar in mijn eigen omgeving: grassen, wol, touw, of computerkabels?
Het pad van mijn vlechterij is tot nu toe gestaag omhoog gegaan, gericht op ontwikkelen en verbeteren. Op specialiseren, dus keuzes maken en meer identiteit brengen in mijn vlechtwerk. Rustig één voet voor de andere zetten, weloverwogen en met volle aandacht. Ooit zal ik ‘boven’ zijn en volgt onherroepelijk de afdaling. Maar voorlopig is dát nog niet aan de orde.
Komende activiteiten
DEELNAME AAN DE KUNSTROUTE DWINGELOO
op 6 en 7 mei 2023 – zie atelierroutedwingeloo.nl
Nieuwe data van vlechtdagen najaar 2023
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
Wanneer
vrijdag 15 en zaterdag 16 september
vrijdag 27 en zaterdag 28 oktober
vrijdag 15 en zaterdag 16 december
telkens van 9.30 tot 16.30 uur
Waar
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten
€ 50,- p.p. voor 1 dag, € 90,- voor 2 dagen
excl. materiaal
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
CURSUS MANDVLECHTEN van 8 avonden, oktober-november 2023
Wat
Verdieping en uitbreiding vaardigheden mandvlechten
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
start maandag 9 oktober
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 130,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 t.n.v. Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
MARIEKE GELISSEN IN GALERIE VAN ZIJL LANGHOUT
In augustus 2021 berichtte ik over de vlechtdagen met Marieke Gelissen bij mij in de takkenwerkplaats. Haar project heeft zich sindsdien verder ontwikkeld en krijgt nu opnieuw een podium in Galerie Van Zijl, Brouwersgracht 161, Amsterdam, van 13 mei t/m 18 juni. Zie www.vzlart.nl
winter/voorjaar 2023
Vlechten op Schokland met de Takkenvrouw
VLECHTEN NAAR HARTELUST
in het cursuscentrum
DE REDE VAN SCHOKLAND (Noordoostpolder)
Wanneer
vrijdag 27 januari 2023
vrijdag 24 februari 2023
Informatie en aanmelden
www.deredevanschokland.nl/creatief-vlechten-met-wilgen
Nieuwe data van vlechtdagen eerste helft 2023 zijn gepland
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
Wanneer
vrijdag 3 en zaterdag 4 februari
vrijdag 3 en zaterdag 4 maart
vrijdag 31 maart en zaterdag 1 april
vrijdag 12 en zaterdag 13 mei
vrijdag 9 en zaterdag 10 juni
vrijdag 7 en zaterdag 8 juli
telkens van 9.30 tot 16.30 uur
Waar
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten
€ 50,- p.p. voor 1 dag, € 90,- voor 2 dagen
excl. materiaal
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
najaar 2022
Ook als de Takkenvrouw blijf ik zelf een eeuwige leerling. Eindelijk kon die na de corona-jaren deze zomer weer aan zijn trekken komen. Vier heerlijke dagen heb ik doorgebracht in de werkplaats van Anne Mette Hjornholm in Hjerm, Denemarken, en mij gelaafd aan haar vakmanschap. Haar nuchtere aard is voor mij verhelderend en verfrissend.
Wat een inspirerend voorbeeld, en wat een fijne manier van lesgeven. Zij maakt nergens een geheim van, deelt haar kennis ruimhartig. Gebruikt daarbij weinig woorden en benoemt alleen wat nodig is. De essentie is voldoende. De boodschap die ik eruit oppik is: leun achterover, relax en sloof je niet onnodig uit. Maar pak flink aan als de situatie erom vraagt. Werk hard als het aan de tijd is, zonder klagen. Wees afgemeten in je betrokkenheid, bemoei je alleen met je leerlingen als je interventie nodig is. Nodig ze uit te experimenteren, te spelen, proberen, er al doende achter te komen wat wel en niet werkt. Ga als vlechter uit van het materiaal dat in jouw eigen omgeving voorhanden is. Ben je ongeduldig en wil je geen tijd met wachten verdoen? Weektijd van wilg verkort je met de helft door ze in warm water te leggen in plaats van in koud water. En voor verkorten van de droogtijd van verse wilg hebben we de oven: 1 a 2 uur op 100 graden.
Wijze lessen en praktische kennis.
We hebben een halve dag besteed aan het maken van hoepels. Daar had ik veel vragen over. Met de ringen of hoepels die ik zelf doorgaans maak ben ik niet erg tevreden: ze zijn aan de dunne kant, weinig sterk, minder mooi van vorm. Zou ik hierin stappen kunnen maken? Inmiddels weet ik: of een hoepel sterk en mooi kan worden hangt ten eerste af van het gebruikte hout. Tweejarig hout moet het zijn, van een langzaam groeiend soort, de structuur moet soepel, elastisch en toch sterk zijn. De stok moet slank zijn, recht, duimdik, zonder vertakking, zonder littekens en beschadigingen. En dan het buigen… Dat is een kwestie van oefenen, oefenen, oefenen en steeds handiger worden.
Eerder deze zomer stond ik in de werkplaats van de vatenmaker van het Zuiderzeemuseum. Ik bewonderde een bundel wilgentenen hoepels die daar aan de muur hingen. De vatenmaker bedankte voor het compliment. Vervolgens vertelde hij mij dat hij de hoepels niet zelf had vervaardigd. Zijn voorraad slonk met de dag, de hoepelmaker uit Brabant die ze jarenlang voor hem maakte had ermee moeten stoppen… Het vervaardigen van de wilgentenen hoepel is een uitstervend vak. Werk aan de winkel!
Voor mij…?
…
Activiteiten in het najaar
CURSUS MANDVLECHTEN van 8 avonden, oktober-november 2022, VOL
…
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
De volgende vlechtdagen zijn gepland:
Wanneer
vrijdag 2 en zaterdag 3 september
vrijdag 30 september en zaterdag 1 oktober
vrijdag 28 en zaterdag 29 oktober
vrijdag 25 en zaterdag 26 november
telkens van 9.30 tot 16.30 uur
Waar
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten
€ 45,- p.p. voor 1 dag, € 80,- voor 2 dagen
excl. materiaal
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
november 2021
De volgende cursus is gepland, inschrijven kan vanaf nu.
CURSUS MANDVLECHTEN van 8 avonden, januari-maart 2022
Wat
Verdieping en uitbreiding vaardigheden mandvlechten
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
start maandag 31 januari
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 t.n.v. Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
oktober 2021
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
De volgende nieuwe vlechtdagen in 2022 zijn gepland, inschrijven kan vanaf nu.
Wanneer
vrijdag 4 en zaterdag 5 februari
vrijdag 4 en zaterdag 5 maart
vrijdag 1 en zaterdag 2 april
vrijdag 13 en zaterdag 14 mei
vrijdag 10 en zaterdag 11 juni
vrijdag 8 en zaterdag 9 juli 2022
telkens van 9.30 tot 16.30 uur
Waar
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten
€ 45,- p.p. voor 1 dag, € 80,- voor 2 dagen
excl. materiaal
augustus 2021
Nieuwe start in een nieuwe werkplaats
Trots en gelukkig ben ik met het resultaat van onze verbouwing. De nieuwe ruimte voelt als een jonge scheut aan de goede oude schuur. Met respect voor de bestaande bouw hebben de vakmensen er een modern gedeelte aan toegevoegd. Een ademend deel waar lucht en licht vrij in en uit kunnen stromen.
Een heerlijke plek die gevuld mag worden met de geuren en geluiden van het vlechten. We kijken ernaar uit om op een nieuwe frisse manier gasten te kunnen ontvangen.
De eerste proef was nog tijdens de zomervakantie: vier onvergetelijke vlechtdagen met visual artist Marieke Gelissen uit Amsterdam. Zie mariekegelissen.com.
Marieke schrijft: ‘What started as an idea for a woven sculpture and the fascination for the repetitive act of weaving, has turned into an investigation of weaving materials, the meaning of weaving, and the functionality of a basket.’
Het was een mooi proces; Marieke had een goed beeld van wat ze wilde maken. Ze had eerder al een eerste model gemaakt en daarmee ervaring opgedaan. Nu wilde ze dit model verbeteren en opbouwen met de technieken uit de mandvlechterij. Daar kon ik mee helpen; ik reikte de gereedschappen, het materiaal en de kneepjes van het mandvlechten aan. We begrepen elkaar, we hadden plezier en we deelden de geluksmomenten bij het maken. Na vier dagen was daar een sculptuur geboren… Een koerier werd geregeld. Na enig duwen en persen door de deur van de werkplaats vervoerde deze het object in een vrachtwagen naar Amsterdam.
…
Activiteiten
Voor agenda zie beneden (eind mei 2021).
Er zijn nog plaatsen beschikbaar in de cursus mandvlechten van 8 avonden. Start maandag avond 6 september.
Ook nog vrije plaatsen op de vlechtdagen zaterdag 18 september en vrijdag 15 oktober.
Het plannen van workshops en cursussen is een hele uitdaging geworden. Aanmeldingen en annuleringen komen en gaan, dit vraagt soms enig improviseren. Doorlopend worden vlechtdagen aangeboden, regelmatig is er ergens nog wel een open plaats.
Op 2 oktober 2021 staat deTakkenvrouw op de Streekproductenmarkt Nienoord in Leek, zie Streekproductenmarkt Nienoord.
Twee succesvolle zomerexposities worden eind augustus alweer opgeruimd: Art-to-go in Ruinen, en de Zomerexpositie van Dwingeler kunstenaars onder de naam ‘Dwingeloo Kunstdorp’.
eind mei 2021
Terug van weggeweest…
De werkplaats was even weg van de wereld. Ik zal er niet veel woorden aan wijden.
In het kort samengevat: Geen klanten, geen cursisten, geen podium, geen opdrachten.
Geen opbrengsten.
In het begin van deze periode heb ik mezelf vlechtopdrachten gegeven. Dat werkte even. Toen kwam er een houtwormplaag in de wilgenvoorraad. En de website wilde niet meer updaten. Naast en voor de werkplaats werd een diepe bouwput gegraven. In huis werden oude muren gesloopt. De werkplaats werd eerst schaftruimte, toen opslagruimte, toen leefruimte. Op het houtkacheltje werd het avondeten gekookt…
Nulpunt. Dieptepunt. Winterslaap.
Metamorfose…
Wat er nu toe doet zijn drie dingen:
– Ik heb er weer zin in;
– Ik heb weer een werkruimte waar ik kan vlechten en gasten kan ontvangen;
– En het mag weer!
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
De volgende vlechtdagen zijn weer gepland, inschrijven kan vanaf nu.
Wanneer
vrijdag 9, zaterdag 10 juli
vrijdag 17, zaterdag 18 september
vrijdag 15 oktober
vrijdag 12, zaterdag 13 november
vrijdag 10, zaterdag 11 december
telkens van 9.30 tot 16.30 uur
Waar
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten
€ 45,- p.p. voor 1 dag, € 80,- voor 2 dagen
excl. materiaal
…
en:
…
CURSUS MANDVLECHTEN van 8 avonden, herfst 2021
Wat
Vlechten op maat, passend bij je niveau en wensen
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
start maandag 6 september
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 t.n.v. Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
januari tot en met april 2021
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
De volgende vlechtdagen zijn weer gepland, inschrijven kan vanaf nu.
Wanneer:
vrijdag 5, zaterdag 6 februari
vrijdag 5, zaterdag 6 maart
vrijdag 16, zaterdag 17 april – VERVALT IVM VERBOUWING
van 9.30 tot 16.30 uur
Waar:
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat:
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten:
€ 45,- p.p. voor 1 dag, € 80,- voor 2 dagen
excl. materiaal
…
juli tot en met december 2020
CURSUS MANDVLECHTEN herfst 2020
Wat
Verdieping en uitbreiding
vaardigheden mandvlechten
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
21 en 28 september, 5, 12, 19 en 26 oktober, 2 en 9 november 2020
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 t.n.v. Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
Wanneer:
vrijdag 10, zaterdag 11 juli
vrijdag 2, zaterdag 3 oktober
vrijdag 13, zaterdag 14 november
vrijdag 11 en zaterdag 12 december 2020
van 9.30 tot 16.30 uur
Waar:
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat:
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten:
€ 45,- p.p. voor 1 dag, € 80,- voor 2 dagen
excl. materiaal
Lunch:
potluck – wat ieder meebrengt delen we met elkaar
Aanmelden:
per dag
uiterlijk 2 weken van tevoren
…
juni en juli 2020
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
Wanneer:
vrijdag 12, zaterdag 13 juni,
vrijdag 10, zaterdag 11 juli 2020
van 9.00 tot 16.30 uur
Waar:
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat:
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten:
€ 45,- p.p. voor 1 dag, € 80,- voor 2 dagen
excl. materiaal
Lunch:
potluck – wat ieder meebrengt delen we met elkaar
Aanmelden:
per dag
uiterlijk 2 weken van tevoren
…
januari 2020
Pour ce qui est de l’avenir, il ne s’agit pas de le prévoir, mais de le rendre possible.
De toekomst moet je niet voorspellen, maar mogelijk maken.
Antoine de Saint-Exupéry
Laat mij maar vlechten. Dat is mijn motto voor 2020. Een bewuste keuze.
Juist in deze dagen van terugkijken en mijmeren, balans opmaken en overzicht verkrijgen weet ik het heel zeker: vlechten is ‘mijn toekomst’.
De eerste speren naar het nieuwe jaar zijn al geworpen: Ik heb mijn zinnen gezet op een jaarcursus bij een Deense leermeester. Dan volgt een week van dubben en dralen. Te ver reizen, te veel geld, ik ben niet goed genoeg, te eng met al die onbekende mensen. Toch wil ik heel graag, en meld ik mij aan. “Sorry, de groep is vol. Wil je op de wachtlijst?”. Ja ik wil op de wachtlijst. Ook als ik er niet tussen kom: het geeft me een doel. In die richting wil ik mij verder ontwikkelen.
In maart 2019 heb ik les gehad van deze vakvrouw. De dagen in haar werkplaats hebben mij diep geïnspireerd. Veel van wat ik in die lessen heb geleerd heb ik later in het jaar zelf kunnen toepassen en omzetten in mijn eigen vlechtwerk. De nieuwe kennis sluit aan! Dan weet ik: ik ben eraan toe. Haar speelse en eigenzinnige stijl fascineert mij. Ze benadrukt in haar lessen hoe belangrijk aandacht en focus zijn voor ieder creatief proces. Wat je maakt is een heldere spiegel van wie je bent op dat moment.
In de aankondiging van de jaarcursus staat: for you who know that working with your hands is a resource of joy and growth.
Op kerstavond krijg ik bericht dat ik toch een plek heb in de groep. Mijn nieuwe jaar kan niet meer stuk.
Gelukkig nieuwjaar!
…
Aankondiging NIEUW
VLECHTEN NAAR HARTELUST
VOOR DE VLECHTER MET ENIGE ERVARING
Wanneer:
zaterdag 8 februari, 7 maart en 4 april 2020
van 9.00 tot 16.30 uur
Waar:
de Takkenwerkplaats
Lhee 16, Dwingeloo
Wat:
onderwerp naar keuze
Geef van te voren aan wat je wil maken i.v.m. het materiaal.
Kosten:
€ 45,- p.p. voor 1 dag
excl. materiaal
Lunch:
potluck – wat ieder meebrengt delen we met elkaar
Aanmelden:
per dag
uiterlijk 2 weken van tevoren
…
oktober 2019
Aankondiging
CURSUS MANDVLECHTEN winter 2020
Wat
Verdieping en uitbreiding
vaardigheden mandvlechten
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
13, 20 en 27 januari, 3, 10, 17 en 24 februari, 2 maart 2020
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 t.n.v. Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
april 2019
…
Activiteiten
KUNSTROUTE DWINGELOO
De Takkenvrouw neemt deel aan de Kunstroute Dwingeloo op 4 & 5 mei aanstaande. Locatie: Westeinde 20, Dwingeloo.
Zie: Kunstroute Dwingeloo.nl
ZOMERVLECHTEN 5 en 6 juli 2019
Er zijn nog enkele plaatsen vrij. Wie nog mee wil doen: schrijf je snel in.
…
…
BASISCURSUS MANDVLECHTEN najaar 2019
Er zijn nog plaatsen vrij
Wat
Basisvaardigheden mandvlechten
Tijdens de cursus maak je 3 manden
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
Start 2 september 2019
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 t.n.v. Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
december 2018
Volwassenenonderwijs
Wat heerlijk is het toch: de cursisten die de weg naar de Takkenschuur vinden komen geheel vrijwillig. Iets maken wat nieuw is, wat er nog niet eerder was, is een basisbehoefte. De cursisten zijn maximaal gemotiveerd om iets te leren.
Maar lesgeven is voor mij ook altijd leskrijgen. Ik leer op z’n minst net zo veel van mijn cursisten als andersom. Het is geven en krijgen.
Mijn lesstijl sluit ongetwijfeld naadloos aan bij de leerstijl waarmee ik ben opgegroeid. Eerst maar eens gewoon dóen. En, als het aan mijn vader lag, liefst zoals het voorgedaan werd, precies zó moet het. En als ik het al eens op een andere – mijn eigen – manier deed, klonk een ferm : “Niet zóóó!”, waar ergernis, lichte verontwaardiging en ongeduld in door klonk. Nou, drie keer raden wat dat dan weer bij mij opriep: ik was beledigd, en voelde een onbedwingbare drang om zélf te beslissen hoe ik de dingen wilde doen. Een drang om het straks, weg van het toeziend oog, nog een keer te proberen maar dan op mijn nieuwe, zelf bedachte manier.
Autonomie. Eigen-wijsheid.
Soms is niet te ontkomen aan een autoritaire lesstijl. Daar is niets mis mee. Tja, als er afwijzing meeklinkt kan het als kwetsend worden ervaren. Maar ja, nou en? Een beetje pijn hoort bij iedere nieuwe ervaring, toch? Je kunt het beste duidelijk zeggen waar het op staat, zachte heelmeesters maken immers stinkende wonden . Wie niet grondig opruimt wat niet deugt, blijft met de resten zitten. Een niet-helpende gewoonte afleren kan het beste op de meedogenloze manier. Korte metten maken en onverhuld teruggeven dat iets niet goed is. Haal maar weer uit.
Klip en klaar zeggen dat iets mislukt is, daar heb ik toch wel moeite mee. Een ander de les lezen, je moet het maar durven! Maar waarom eromheen draaien, waarom er doekjes om winden? Heeft dat misschien te maken met dat verontwaardigde “Niet zóóó’!” van mijn vader?
Ik moet iets bekennen. De ergernis herken ik. Hij is klein, goed te hebben, maar is er wel degelijk. Op het moment dat mijn aanwijzing niet wordt opgepakt, voel ik irritatie. Wat krijgen we nou? Doe nou toch gewoon wat ik zeg, dan komt het goed!
Het is altijd boeiend te zien hoe de ander oppakt wat ik aanreik. Ik doe voor, jij doet het na. Maar het wordt nooit precies een kopie van mijn handelingen. Altijd neemt de ander zichzelf mee. Ik kan niet weten waar de ander tegenaan loopt. Misschien heeft die pijnlijke gewrichten of een oogafwijking.
Een cursist vertelde mij dat hij sinds een overwonnen burn-out op onverwachte momenten een hinderlijk gevoel van faalangst heeft. Ook tijdens het vlechten steekt dat soms de kop op. Dan is even een pas op de plaats nodig om de weg vrij te krijgen voor ‘Ik kan dit’. Ik kan alleen respect hebben voor waar de ander mee moet dealen.
Aansluiten en afstemmen. Aansluiten op datgene wat ik aantref bij de ander. Pas als het lukt om aan te sluiten op het punt waar de ander op dat moment staat, kan ik de goede aanwijzing geven. Daarbij blijf ik waarnemen in hoeverre de ander het kan hebben. Ik kan zinvol kritisch zijn op hoe de ander het doet naarmate het me lukt het niet als kritiek te laten klinken.
Ik zie dat jij het zo doet. Maar kijk, het kan ook anders en dan kost het minder tijd, of het gaat soepeler. Zal ik het je laten zien?
Te grote bescheidenheid kan behoorlijk irritant zijn. In mijn lessen zou ik best iets meer zelfverzekerdheid, iets meer trots kunnen gebruiken.
Laatst gaf ik les aan een ervaren vlechter. Licht beschroomd geef ik af en toe mijn aanwijzingen. Wat zal hij er wel van vinden ? Ik ben er niet helemaal gerust op. Dan is er ineens een bijzonder moment. Hij zegt mij hoe blij hij is met de les. Dat hij verrijking en verruiming ervaart. Dat hij loskomt van een ingesleten handelingspatroon en ervaart dat er meer wegen naar Rome leiden.
En daar ben ik dan weer blij mee.
…
2 oktober
Burkina Faso
Een bos zachte dunne perfect geweekte purpurea daphnoides. O mijn purpurea!
Storm, droogte, hitte, kou, beestjes… Alle beproevingen in het leven van een wilgentwijg hebben ze doorstaan. Gemaaid, gesorteerd, opgebost, droog weggezet, dwars over het IJsselmeer naar Lhee vervoerd, daar de zoldertrap omhoog gedragen en weer droog weggezet. Op tijd in het water gelegd om hem precies op het goede moment gereed te hebben voor een cursist die speciaal deze wilgensoort wil gebruiken.
Cursist belt af. Maar purpurea is er klaar voor en wacht op verwerking. Dat is nu al 2 weken geleden. Ik wil purpurea opmaken, nu het nog kan. Nooit, nooit zou ik zo’n bos kunnen weggooien.
Maar ik heb geen doel, weet niet wat ik ervan wil maken. Er komt geen beeld op. Dan maar gewoon beginnen. Niets moet. Er is geen bestelling of opdracht. Niemand verwacht iets, er zijn geen eisen. Alleen een fluisterende aansporing om op pad te gaan. Vertrekken zonder vooraf bepaalde eindbestemming.
Onwennig is dat. Doorgaans volg ik op mijn werkdagen een strak uitgestippeld pad, gedicteerd door behoeftes en verwachtingen van anderen. Of ik laat me voortstuwen door zelf opgestelde lijstjes. Of ik volg nauwkeurig een instructie, het aantekenboekje naast me. Neem bijvoorbeeld de wetten en regels van het vlechten van de franse ajourmand. O wee als je niet precies doet wat er al eeuwen vastligt in strakke, niet mis te verstane gedetailleerde beschrijvingen. Er is maar één juiste manier en zo hoort het. Je zou er al bij voorbaat faalangst van kunnen krijgen.
Maar nu is er een weldadige leegte…
Elke reis van duizend mijl begint met de eerste stap, zegt een chinees spreekwoord.
Ik begin een vlecht te maken in de Burkina Faso-techniek. Steeds een takje bijleggen, een ander omhoog vouwen, weer een ander naar rechts vouwen. Gewoon stug doorgaan, zo gelijkmatig mogelijk, zorgvuldig, en bewust de dikte van de nieuwe tak kiezen. Dan de kring sluiten. Nieuwe twijgjes toevoegen, meerderen ook in een vast ritme: één keer wel, één keer niet. Hardop prevelen van dit mantra om geconcentreerd te blijven. Zo groeit en ontvouwt zich de spiraal als vanzelf. Ik heb geen plan, geen van te voren vaststaand doel. Ik ben een pelgrim zonder bedevaartsoord. Onderweg zijn is mijn vervulling.
Er gebeurt iets met de tijdsbeleving. Vlechten betekent vertragen. Snel resultaat willen werkt averechts. Het staat gelijk aan fouten maken en aan geknakte twijgjes. Aandacht en concentratie gaan – althans bij mij – niet goed samen met haasten. Geduld en uithoudingsvermogen zijn onderweg belangrijkere eigenschappen dan spierkracht en snelheid. Terwijl de uren voorbijglijden ben ik ondergedoken in een tijdloze en stille ruimte. Zo herenigd met mijn eigen natuurlijke tempo houd ik lang vol zonder enige moeheid te voelen.
Ondertussen gaan mijn gedachten alle kanten op. Juist datgene wat niet vrij is, niet creatief is in mijn leven komt langs. De vastgelopen situaties, de stroeve verhoudingen, de sombere scenario’s. Getob, gedub, gezeur. Al deze gasten bied ik een krukje aan in mijn werkplaats. Ga daar maar zitten. Je mag kijken, als je stil bent…
Onlangs mocht ik twee dagen vlechten onder leiding van Mai Hvid Jörgensen. Mai moedigt mij aan om regels te overtreden. Om te vertrouwen op mijn ervaring en vaardigheid en te experimenteren met mijn eigen ingeving. “Just try. It doesn’t work? Change, and try it again.”
En dan gebeuren er prachtige dingen! Grenzen verleggen is fantastisch.
Nooit geweten dat ik met de stengels van het Groot Hoefblad iets moois kan maken. Die plant met die enorme bladeren op een steel. Een tijdje terug zoek ik naar een opening in het bladerdek en zet mijn voet voorzichtig tussen de planten. Au! Een distel prikt in mijn teen. Niet laten ontmoedigen… Als ik de groene bladeren opzij duw zodat ik vrij zicht heb op de grond eronder, zie ik ze liggen: verschrompelde, onooglijk zwart opgedroogde stengels. Daar gaat het over. Ik raap ze allemaal op en neem ze mee naar de werkplaats. Spreid ze uit in de warme herfstzon. Wie heeft ooit ontdekt dat deze vezels oersterk zijn, dat je er flink aan kunt trekken en buigen zonder dat ze breken, dat je de gedroogde stengels na slechts 15 minuten weektijd samen met wilg kunt verwerken in vlechtwerk?…
Aan het eind van de middag heb ik zere vingertoppen van al dat gevouw en gevorm. En een intens voldaan gevoel. De ervaringen tijdens de reis hebben mij verrijkt, vervuld, veranderd.
Wat het geworden is? Kom maar kijken.
…
6 augustus 2018
Basiscursus mandvlechten najaar 2018
Er zijn nog plaatsen vrij
Wat
Basisvaardigheden mandvlechten
Tijdens de cursus maak je 3 manden
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
Start 24 september 2018
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 t.n.v. Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
detakkenvrouw.nl/contact
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
31 mei 2018
Pinksteren. Het eerste Open Ateliers Dwingeloo weekend van dit seizoen.
Op de zaterdag nog snijdend koude wind, de kachel brandt om de kilte in de werkplaats draaglijk te maken. Zondag ineens zomerse warmte, de koelte van de schuur is alweer prettig. Tijdens de opening van de expositie in de Siepelkerk in Dwingeloo wordt mij de vraag gesteld: “Wat doen jouw manden met een ander?”. Ik verwoord ten overstaan van het publiek: Vaak zie ik een soort van verliefdheid ontstaan. De persoon is geraakt door vormgeving of uitdrukking van het vlechtwerk. Het is alsof product en klant elkaar vinden en herkennen. Het past precies. Een unieke mand voor een uniek persoon.
Altijd ontstaat een gesprek met de klant. En meestal is er een verrassende ontdekking, komen gemeenschappelijke interesses en waarden aan het licht.
Daarentegen, als ik iets aan het maken ben denk ik absoluut niet aan een ander. Ik duik helemaal in het vlechten. Wil het zo goed mogelijk doen. Het beste vlechtwerk dat ik ooit gemaakt heb, daar ga ik voor. Gericht op het werkstuk en wat dat van mij vraagt. Ermee in gesprek.
Heb ik een eigen stijl? Vermoedelijk wel. Ik ben me er niet van bewust. Zonder me er ooit in verdiept te hebben herken ik mij in de idealen van William Morris en de arts-and-craftsbeweging uit de tweede helft van de 19e eeuw: eenvoud, schoonheid, ambachtelijkheid. Satish Kumar vertaalt het naar de huidige tijd: ‘Whatever you make should be Beautiful, Useful and Durable at the same time. Just beautiful? Not enough. Just useful? Not enough. Just durable? Not enough. All three at once.’
Bij ontwikkeling hoort groeipijn. Die heb ik, en niet zo weinig. In twee dagen heb ik acht producten verkocht, in twee weken 18. Ik verkeer in een roes: Iemand vindt het mooi wat ik maak. Iemand wil het hebben. Iemand wil ervoor geven wat ik ervoor vraag.
Maar ik heb ook verdriet als het product weg is. Kennelijk ben ik er nog teveel ermee verbonden om er voorgoed afscheid van te nemen. Het is nog te vroeg, ik wil het nog niet missen. Het is een manifestatie van wat ik op dit moment kan waarmaken. Het bewijs dat ik het kan. Dit is hoe ik het wil. Dit is goed gelukt.
Binnen één dag heb ik drie nieuwe cursisten. Ik heb een uitnodiging om te exposeren in het Wilhelmina Ziekenhuis Assen. En een interview voor het kwartaalblad van IVN.
Ik wordt er onrustig van. Er is nog zo veel wat ik wil maken. “Vlechten is een bron van vreugde”, verzuchtte gisteren een cursist.
Precies zo voel ik het. Laten we vooral gaan vlechten.
Vooruitblik
Maandelijks een weekend Open Ateliers Dwingeloo
13.00 – 17.00 uur
24 juni 2018 – Zomerfair Sassenhein, Haren
Zie: Zomerfair Sessenhein
Juli en augustus – geen Takkenwerkplaats
September – start Takkenwerkplaats met de doorlopende vlechtgroepen op de dinsdagmiddag en de donderdagavond
17 november 2018 – workshop educatief activiteitencentrum Plaats de Wereld, Vries
10.00 – 16.00 uur
informatie en aanmelden: Plaats de Wereld
…
2 februari 2018
Januari-lessen
Deze januari was een maand van uitersten.
Verse sneeuw en glad ijs op de wegen. Enkele dagen later gouden katjes aan de bloeiende hazelaar en doordringend roepende koolmezen. Windkracht 10, en enkele uren later oorverdovende stilte na de storm. Dagenlang regen, de uiterwaarden van de rivieren lopen vol tot aan de dijken. En op het moment dat ik dit schrijf, op de allerlaatste dag van januari, een supermaan. Deze les heet: ‘neem het zoals het komt’.
Storm ook in de Takkenschuur. Alle hens aan dek. De basiscursus krijgt een vervolg, op verzoek van enthousiaste deelnemers. Inmiddels zijn we alweer 3 lessen verder en zijn er mooie ovale mandjes gevlochten, tweekleurig, met zigzag patroon.
Nieuwe deelnemers melden zich, anderen besluiten afscheid te nemen of een tijd te pauzeren. En de vlechters die er al langer bij zijn hebben zin om een tandje bij te zetten. Het is duidelijk: ik ben al lang niet meer alleen de eeuwige leerling. De kunst van het vlechten wil doorgegeven worden.
Anderzijds ben ik ook dit nieuwe jaar leergieriger dan ooit tevoren. De lessen bij José Schilder in Zuidschermer zijn hervat. Het is heerlijk om bij haar in de leer te zijn. Ik ben er dankbaar voor.
Inhoud eerste lesdag dit jaar is de ajourtechniek. En waar begin je een mand mee? Juist, met de bodem! In dit geval duurt het maken van de bodem een hele dag. Ring buigen, schalm snijden, de ring sluiten en vastzetten met een scheen. Herhaal dit minimaal 6 keer, want 5 van de 6 ringen worden alles behalve rond. Dan komen we bij het snijden van 6 latjes van wilgenhout. Men neme een dikke wilgenstok van 30 cm lang en 30 mm dik. En dan… neem plaats op het paard ofwel schaafbok. Pak je schaafmes of haalmes. Snij. Doe dit geduldig en vastberaden. Voorzichtig en doortastend. Gelijkmatig en krachtig. Forceer niet, snij soepel met lange halen. Houd vol, totdat je een latje overhoudt van 4 mm dik. Herhaal 6 keer. En dan is het donker en hoogste tijd voor de terugreis…
En alsof het nog niet genoeg is heb ik mij opgegeven voor de cursus bijenkorfvlechten bij Bé Kikkert in Ruinen. Daarmee – meen ik – sluit ik dan toch echt aan bij de lokale tradities. En het klopt helemaal: korfvlechten met stro doet men hier al eeuwen en eeuwen. Net als elders in Europa, Azië, Afrika en waar dan ook. Wat dit specifieke korfvlechten voor mij wel speciaal maakt is het feit dat we vlechten met roggestro uit Lhee. ‘Onze roggen’ van ‘onze brink’. Dit jaar helaas helemaal nat geregend tijdens de oogst. De schoven worden na die regenachtige oogstdag in augustus naar Echten gebracht en wachten geduldig in de schuur van Hendrik Jan. De muizen en de mussen vieren feest. Totdat we de schoven op een ijskoude zaterdag in december komen opschonen. Het wordt een magere opbrengst, irritant korte halmen vol knikjes en knakjes. Maar desondanks bruikbaar. Hoewel…
Het valt echt niet mee. De alleroudste vlechttechniek op aarde kost ons de grootste moeite. Simpeler krijgen we het echt niet zou je denken; een bijenkorf is één doorgaande streng van stro, die spiralend rond gaat. De spiraal wordt daarbij heel geleidelijk aan breder in doorsnee, het is één grote doorgaande lijn. De lagen van de spiraal zijn aan elkaar genaaid met rotanband. Onze onwennige handen knijpen en trekken, draaien en prikken met de priem. Kijk ik naar mijn rechter buurman, zie ik een stroschijf met een doorsnee van wel 50 cm. Kan dat nog een korf worden? De groep betwijfelt het. Kijk ik naar mijn linker buurman, zie ik dat hij voor de vierde keer begint met de kern van de spiraal. Omdat zijn rotanband al voor de vierde keer op de verkeerde plek is gebroken.
Eigenlijk ben ik het meest benieuwd naar het vlechten met bente in plaats van stro. Bente is het gras dat massaal in onze ‘achtertuin’, het Dwingelderveld, groeit. Een andere naam is pijpestrootje, molinea caerulea. Van oudsher was dit het voorkeursmateriaal voor de bijenkorven in de Drentse Hooglanden en andere gebieden met natte heide.
Bé neemt voor ons de bijenkorf mee die hij als 17 jarige van bente heeft gevlochten. Prachtig. Ongedeerd. Hard als hout. De verhalen komen los, iemand weet een oude schuur te staan waar nog een dak van bente op ligt. Iemand anders weet zich te herinneren hoe weer iemand anders ieder jaar in de winter op een bepaalde plek op de hei bente aan het snijden was. We wisselen uit wat we weten, over de oogst van bente, de beste plekken waar je de langste halmen kunt vinden. Welk gereedschap heb je nodig, hoe schoon je de gesneden halmen handig op, hoe bewaar je de geoogste halmen en hoe lang. Maar Bé ontmoedigt het vlechten met bente. Het is veel gladder dan stro, knikt veel sneller, laat zich minder goed in bedwang houden en in vorm knijpen.
Hmm… Jammer. Niet doen? Wel doen. Ik wil het toch proberen. Een dag later kom ik bij de kringloop een roestig handzeisje tegen. Die gaat alvast mee.
Wordt vervolgt!
…
24 september 2017
‘Doet dat geen zeer aan je handen?’
Dat is een veel gestelde vraag van bezoekers die in mijn werkplaats rondkijken tijdens de Open Ateliers Dwingeloo weekenden.
Verwondering, waardering, verrassende contacten, belangstellende gesprekken. Verkochte producten. Dat en nog meer zijn de positieve aspecten van zo’n open atelier weekend. Ik ontdek dat ik me – ondanks de aanvankelijke schroom – verheug op de gasten en dat het me blij maakt ze te mogen verwelkomen. Mensen met interesse voor de kunstzinnige kant van het ambacht stappen binnen. De mooie stevige schuur met de larikshouten gebinten doet mee aan het geheel. ‘Wat ruikt het hier lekker’! Het vlechtwerk spreekt zijn eigen taal. Zo ontstaat als van zelf een vertrouwde en welhaast eerbiedige sfeer.
Nog een aantal regelmatig terugkerende thema’s: Ja, ik heb alle manden en vlechtwerk zelf gemaakt. Nee, ik heb de wilg niet geverfd, het is de natuurlijke kleur. Ja, ik oogst ook veel materiaal zelf. Nee, het ambacht is niet alleen voor oudere mannen.
En een hele belangrijke boodschap die ik graag uitdraag: Nee, het is absoluut geen uitstervend ambacht. Het tegendeel is waar!
Deze zomer heb ik dat weer helemaal mogen ervaren.
In een aantal uitdagende vlechtlessen die ik zelf kreeg zijn de grenzen weer flink opgeschoven. Cultuurgrenzen: Docent Mai Hvid is Deens, docent Alexandra is Duits/Italiaans. Maar ook vaardigheids-grenzen: Wat enkele maanden geleden nog onbereikbaar moeilijk leek is inmiddels geïntegreerd. Nou, ik overdrijf: niet alles. Maar een groot deel.
Burkina Faso blijft een techniek waar ik moeite mee heb. Het geeft een rommelig beeld. Schots en scheef. Het kan charmant zijn, maar wordt het pas als je de techniek goed beheerst.
Perigord bleek een onmogelijke klus. Tijdens de Vlechtzomerschool bleef een bescheiden aantal over die de uitdaging het hoofd wilde bieden een mand te vlechten met de perigord-techniek. We waren door werkelijk iedereen gewaarschuwd: ‘Niet aan beginnen!’. Met z’n vieren gingen we van start. Na een uur waren er nog 3 over. Waar waren we aan begonnen! Doorgaans rustige, vriendelijk beminnelijke karakters veranderden tijdens het vlechten zienderogen in vloekende, zwetende, wanhopige furiën. En dat lag niet aan de zomerse hitte. Of het er nog een keer van zal komen dat ik zelf aan een perigord-mand begin? Ik betwijfel het.
Catalaanse bodem, zig-zag – visgraad. De lessen van Mai Hvid over deze techniek heb ik met volle teugen opgenomen. Dat zijn technieken die bij mij in goede aarde vallen!
In mijn hoofd buitelen de ideeën alweer over elkaar heen. Een goed teken.
.
Vooruitblik
zaterdag/zondag 21 en 22 oktober – Laatste weekend Open Ateliers Dwingeloo
Tijd: 13.00 – 17.00 uur
zaterdag 16 december 2017 – Kerstfair Haren
Traditionele kerstmarkt rondom de kerk
zaterdag 27 januari 2018 – Workshop vlechten van ronde mand of eendenbroedkorf
Tijd: 10:00 uur – 16:00 uur
Plaats: Cursuscentrum Plaats de Wereld, Vries
Zie www.plaatsdewereld.nl
…
7 juni 2017
Het gaat goed met de Takkenwerkplaats. Dat zie ik als ik de balans opmaak van weer een heel jaar vlechten. Van zomer 16 tot zomer 17 zijn er wekelijks twee vaste vlechtgroepen. Het aantal deelnemers heeft zich verdubbeld ten opzichte van vorig seizoen. En wat wordt er veel moois gemaakt. De lat ligt hoog, we dagen elkaar uit om de kwaliteit van onze werkstukken hoog te houden. Daar zet ik mij voor in. Iedereen gaat vooruit. Omdat een vlechtwerk nooit perfect is, ontstaat als vanzelf de drang om het de volgende keer nog beter te doen.
Technieken die ikzelf niet voldoende beheers halen we met een externe expert de Takkenwerkplaats binnen. Zo komt Anja van der Veer een workshop zarzo-techniek geven. We denken erover na wat we nog meer willen importeren. Hoog op de verlanglijst staat het leren van de coiling-techniek. En dan wel met buntgras van het Dwingelderveld. ‘Bijenkorven van bente’, wie zou dat nog beheersen? Vragen hebben we genoeg: Op welk moment in het jaar oogst je het gras, hoe berg je het op, moet je het voor-bewerken? Welk gereedschap heb je nodig? En dan het bindmateriaal, de gespleten braamstengels ofwel brummelspleut… Hoe wat waar wanneer?
Steeds beter worden, dat is ook mijn drang. In de leer zijn, meesters opzoeken, kijken hoe zij het doen. Exact na proberen te doen wat zij doen. Eén proberen te worden met de handelingen. Daarbij tekort schieten, nog eens overdoen, weerstanden tegenkomen en overwinnen, onhandigheid zolang omvormen totdat het ineens toch handigheid wordt. En dan tenslotte nog bewust worden van de leer-ervaring: Waarom moet het zo, en niet anders? Stilstaan bij wat de handeling betekent, omschrijven waar het op aan komt, letterlijk in woorden vastleggen.
Om gillend gek van te worden. En heerlijk…
Af en toe bekruipt mij een onrust. Hoe lang heb ik nog? Hoeveel jaren kan ik dit nog doen? Vandaar het besluit om niet meer uit te stellen. Wat er nu mogelijk is, doe ik.
Dus weer midden juli op naar de fantastische Vlechtzomerschool in Wilhelminaoord. Een week lang les van Alexandra Marks. Eindelijk een techniek leren die ik al zo lang wil: perigord. Oefenen wat ik nog niet helemaal in de vingers heb: de Burkina Faso techniek.
En in September heb ik twee dagen les van Mai Hvid Jorgensen. Op een mooie veelbelovende plek, het atelier/bedrijf van Hansgert Butterweck, Dalhausen in het Weserland.
En dat allemaal geheel vrijwillig. Heb ik een eigen bedrijf? Ben ik ondernemer die ervan rond moet komen? Ik ben nieuwsgierig naar een nieuw opgericht platvorm voor zelfstandige ondernemers, ZP Netwerk Westerveld. Ik meld me aan voor een netwerk-avond. En zie daar stuk voor stuk moedige mensen met een passie en een missie, prachtig. Tussen al die energieke mensen voel ik me een buitenbeentje, ik hoor er net niet bij. Maar is dat erg? Nee! Alles wat ik doe in mijn werkplaats doe ik omdat ik er vanuit vrijheid voor kies. Ik ben in de bevoorrechtte positie om mijn passie te kunnen volgen zonder de zorgen of ik ervan rond kan komen. Wat een luxe.
Hoe anders is dat voor de fulltime mandenmaakster die ik leer kennen in mijn geboortestreek. Wat werkt zij hard! Een kansloos vlecht- gevecht voerend tegen de lage lonen manden uit Oost-Europa en Nogverderwegistan. Voortdurend bezig met zichzelf op de markt te zetten. Ze is voortdurend onderweg, met een bus vol materiaal naar weer een volgende workshop ergens in het land. Zij komt tot de conclusie dat ze het werk niet meer aan kan. Met een bezwaard hart gaat ze op zoek naar een betaalde baan, naast haar mandenmakersbedrijf. Stil van binnen rijd ik naar huis. Ik zal niet meer mopperen op mijn betaalde baan naast mijn Takkenwerkplaats.
Vooruitblik
Start takkenwerkplaats na de zomer:
Donderdagavond – start 7-9-17, 19.00 uur tot 21.30 uur
Dinsdagmiddag – start 12-9-17, 13.30 uur tot 16.00 uur
Basiscusus – start maandagavond 11-9-17
Basiscursus mandvlechten najaar 2017
Er zijn nog plaatsen vrij
Wat
Basisvaardigheden mandvlechten
Tijdens de cursus maak je 3 manden.
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
Start 11 september 2017
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
detakkenvrouw.nl/contact
mahler-64@zonnet.nl
…
22 januari 2017
In de media
Op 13-012017 verscheen een artikel over Barbara Mahler, De Takkenvrouw, in de Meppeler Courant, zie meppelercourant.nl
Komende activiteiten
Workshop in het Bezoekerscentrum Dwingelderveld, Ruinen.
Doe eens STOERRR – Vlechten met wilgenteen – iedereen kan het!
In 2 uur vlecht je een eenvoudig mandje voor je paaseieren.
Workshop voor volwassenen vanaf 12 jaar
Kosten: leden 10,- p.p. niet leden 12,50
Za 8 april 13.00 – 15.00 uur
Minimum aantal deelnemers 3, maximum 10
Aanmelden bij het Bezoekerscentrum Dwingelderveld
Basiscursus mandvlechten najaar 2017
Er zijn nog plaatsen vrij!
Wat
Basisvaardigheden mandvlechten
Tijdens de cursus maak je 3 manden.
Wanneer
8 maandagavonden van 19.00 tot 21.30 uur
Start 11 september 2017
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 120,- vooraf te voldoen
Docent
Barbara Mahler
Aanmelden
detakkenvrouw.nl/contact
mahler-64@zonnet.nl
tel 0521 345448
…
29 november 2016
De voorbereidingen voor de Zweedse Kerstmarkt in de voormalige Suikerfabriek Groningen op 10 en 11 december zijn in volle gang. Zie bijv. onderstaande productinformatie van de sfeerlampen die de Takkenvrouw dit jaar aanbiedt. Voor meer informatie zie zweedsekerstmarkt.nl.
2 oktober 2016
Deze keer een link naar een ontroerend filmpje over de vele gezichten van een oeroud handwerk, het vlechten. Met allerlei soorten materiaal uit de natuur.
I have to do it, Viva Basket!
…
4 september 2016
Morgen ga ik weer naar mijn vlechtles, in Noord Holland.
Had ik dat ooit kunnen dromen? Dat de meester mij de opdracht geeft tien wasmanden te maken, en dat ik dat dan ook doe? Nou ja, bijna dan. Het worden er uiteindelijk vijf.
Mijn ‘meester’ is José Schilder, een echte vakvrouw, die haar opleiding in Zwitserland en Frankrijk heeft gedaan.
Het is nu precies één jaar geleden dat ik vol bewondering naar een collega-vlechter stond te kijken. Tijdens de Zomervlechtschool was zij vijf dagen lang witte rechthoekige wasmanden aan het maken. Wat een ontzag had ik daarvoor! Ik wist zeker: dat zou ik zelf nooit kunnen…
En zie daar, mijn eerste drie wasmanden heb ik tot aan de rand klaar. Morgen maak ik ze af. Ze hebben twee uur in de weekbak gelegen, en wachten nu onder een natte doek in het donker op de reis naar Zuidschermer.
Leren is leuk. Ik zie het gebeuren bij mijn kleinzonen. Het is een wonder en niet te bevatten. Waar komt die energie vandaan waarmee ze nieuwe vaardigheden verwerven? Wat een doorzettingsvermogen! Het is een oerkracht. Proberen tot het lukt, met volle aandacht en met volle overgave. En wat een pure blijdschap komt daarbij vrij! Ben ik die blijdschap voor een stuk kwijtgeraakt? Als ik iets nieuws wil leren ben ik erg gericht op het resultaat dat ik wil bereiken. Vastberaden, verbeten, ik krijg er lelijke rimpels van… En op het resultaat valt altijd weer wat aan te merken. Nooit is het gewoon goed. De baby’s hebben daar geen last van. Vervuld van een puur plezier slepen ze mij mee naar een andere staat van zijn. Ik wordt er stil van, warm en blij…
En wat heb ik veel kansen gekregen de afgelopen maanden!
Kansen om verder te leren. De lessen bij José Schilder. De Zomervlechtschool met Dieter Deringer. De vlechtdagen met een vlechtvriendin. De buitengewone opdrachten. Stuk voor stuk uitdagingen.
Kansen om mijn ervaring weer door te geven, in de workshops en de vaste vlechtgroepen.
En kansen om mijn vlechtwerk voor het voetlicht te brengen. In de Kunstkoep in Meppel vorig jaar in de adventstijd. Via de Open Ateliers Dwingeloo. De diverse Markten.
Alle ervaringen vullen elkaar aan en beïnvloeden elkaar.
Als er weer een Open Atelier Dwingeloo-weekend aankomt zoek ik naarstig naar een passend vlechtwerk voor de expositieruimte in de Siepelkerk. Welk object houdt mijn kritische blik stand? Welk vlechtwerk is het waard gezien te worden? Welk is opvallend genoeg om de aandacht te trekken, daar tussen de hoge roodbruine kerkmuren? Ik vind dat het dan wel helemaal áf moet zijn. Maar aangemoedigd door de collega-kunstenaars zet ik op een dag een on-af werkstuk neer. Midden op mijn houten pilaar staat nu een witte wasmand-in-aanbouw. De lange spierwitte staken prikken chaotisch de hoge kerkruimte in. Een rechthoekige bodem leunt nonchalant tegen de pilaar. Eromheen, op de roestrode tegels, een rommelige berg helder wit schaafsel en wilgenkrullen, afval van het schalmen. ‘Chaos en ordening’ noem ik het.
En dat is het ook.
Het proces blijft mij fascineren. Stap voor stap ontstaat uit de chaos van een bos twijg een geordend en strak opgebouwd geheel. Ogen, handen en voeten werken samen en krijgen met behulp van een duimstok tenslotte voor elkaar wat aanvankelijk onmogelijk leek: een rechthoekige mand. Boven wijder dan onderin, de vier hoeken lopen schuin uiteen, beide lange zijden en beide korte zijden even lang, en overal even hoog.
…
17 juni
Geschreven voor publicatie in de plaatselijke bladen, naar aanleiding van deelname aan Open Ateliers Dwingeloo
Het ‘werken met de handen’ zit er bij mij al van jongs af aan in. Ik kan het op ieder moment weer oproepen: het beeld van mijn grootouders en hun keuterboerderij. Daar waar bijna alles nog ‘met de hand’ gedaan werd, en waar gewerkt werd met respect voor mens, dier, land en materiaal.
Dit voorbeeld heeft mij gevormd.
Mijn eerste cursus mandenmaken volg ik in 2001. En sindsdien is het vlechten voor mij een rode draad gebleven. Het ambacht leer ik al doende, bij verschillende leermeesters. Her en der zijn ze nog te vinden. Ik ga er ook graag voor letterlijk over de grenzen, daar waar het vak nog veel meer leeft dan in Nederland. Jaarlijks neem ik deel aan de Vlechtzomerschool in Wilhelminaoord. Scholing op hoog vlechtniveau onder leiding van internationale docenten.
Vlechten is meer dan het herhalen van de oude tradities. In mijn werk zoek ik naar eigen vormen. De wetmatigheden van het ambacht respecteer ik. Dat is mijn basis, en vervolgens geef ik er graag een eigen draai aan. De natuurlijke gegroeide structuren uit de natuur zijn mijn grote voorbeeld. Het is een eeuwige uitdaging : deze structuren nadoen en zelf doen met natuurlijk materiaal uit de nabije omgeving. Soms is dat een hele krachtmeting. In de weer met takken en twijgen, schors en spleut voel ik mij intens levendig.
De wortels van het vlechten rijken tot diep in de geschiedenis van de mensheid. Dat past bij mij. Ik houd van geschiedenis. Tegelijkertijd is het vlechten ook vandaag nog springlevend en overal om ons heen aanwezig. Staand in het heden gebruik ik het vlechten als een uitdrukkingsvorm. Eenvoud, oorspronkelijkheid, evenwicht… Dat zijn kernwoorden voor het karakter van mijn vlechtwerk.
Sinds eind 2011 woon ik in Lhee. Daar heb ik ook mijn eigen werkplaats. Een mooie plek om zelf te kunnen werken en om groepen te kunnen ontvangen voor een cursus of workshop.
In januari 2016 ben ik uitgenodigd me aan te sluiten bij Open Ateliers Dwingeloo. Een prachtige kans om te groeien en om mijn werkplaats nog meer te kunnen delen met anderen.
…
5 april
Komende activiteiten
vrijdag 6 mei – Vlechtmarkt bij Vlechtmuseum Noordwolde
Tijd: 10.00 tot 17.00 uur
De Takkenvrouw is er ook.
Zie www.noordwoldevlechtdorp.nl/event/nieuw-evenement
woensdag 25 mei – Workshop klimpyramide vlechten in Beilen
Tijd: 13.30 tot 16.30 uur
Plaats: het Zweedse huis, Beilen
Kosten: 25,-
Aanmelding en informatie bij Groei en Bloei afdeling Beilen, via
www.beilen.groei.nl/index.php?id=20674
zaterdag en zondag 21 en 22 mei – Open Ateliers Dwingeloo
Dit is het eerste weekend dit seizoen dat de Open Ateliers hun deuren openen.
De Takkenvrouw doet voor het eerst mee, welkom in de Takkenschuur!
Zie ook www.openateliersdwingeloo.nl
…
4 maart 2016
Het ambacht herleeft
Wij leven in een boeiende tijd. Naast alle technologische ontwikkeling groeit opnieuw de behoefte om met je handen te werken. De natuurlijke drang om zelf iets te maken is er gelukkig nog steeds. Daarnaast is er een toenemende behoefte aan verstilling en versimpeling. We zijn de voortdurende vloedgolf aan prikkels en afleidingen beu. We ontdekken opnieuw de weldaad van stille concentratie. Steeds weer hoor ik het cursisten zeggen als ze aan het vlechten zijn: wat is het heerlijk om te focussen op een eenvoudige handeling. Een handeling die wél je volledige en ongedeelde aandacht opeist. Tijd speelt dan een ondergeschikte rol. Het duurt zolang als het duurt. De handeling willen versnellen werkt niet. En ineens, zonder dat je het hebt gemerkt, is het dan een paar uur later.
Het ambacht leeft
Wat kan ik smullen van het platvorm Crafts Council Nederland, www.craftscouncil.nl, ‘voor een levensvatbare creatieve sector, nu en in de toekomst’. Talent en creativiteit zoeken ongebruikelijke wegen. Oude handwerktechnieken op eigenzinnige wijze toegepast leiden tot adembenemende creaties.
Het ambacht leeft voort
Menig mandenmaker die ik nog heb leren kennen is er niet meer. Met de oude meesters verdwijnt ook hun specialisme. Hun unieke handvaardigheid en kennis. Ik wil zo veel mogelijk de oude technieken van het vak leren, zolang het nog kan! Het jaar 2016 wordt wat mij betreft het jaar van het leren.
Een inspirerend begin van mijn zelf ontworpen leertraject was de eendaagse workshop coiling. Een les in bescheidenheid en geduld. Vier uur lang dezelfde rijgende naaibeweging maken en er ligt een onderzetter van 10 cm doorsnee. Vind ik dit leuk? Ik vind het leuk omdat er een wereld aan mogelijkheden open gaat!
Coiling kennen we in onze omgeving van de bijenkorf, van stro- of buntgras-strengen aan elkaar geregen met rotanband of gespleten braam. Maar coiling kan met ieder materiaal waar je een streng van kunt maken. En met alles wat geschikt is om die strengen mee aan elkaar te rijgen. Wat te denken van dun opgerolde chips-zakjes, aan elkaar geregen met papierkoord?
Ook coiling heeft een eeuwenlange geschiedenis. Korven uit de Egyptische beschaving (rond 3300 v Chr) zijn een mooi voorbeeld. De Noord-Amerikaanse en Zuid-Amerikaanse volkeren maken ook vandaag nog de meest kunstige schalen en vaten opgebouwd met de techniek van coiling. Daar gebruiken ze uiteraard hun eigen lokale gewassen voor. Bijvoorbeeld lange dennennaalden (pine-needles) of sweetgras. Kijk maar op www.nativetech.org/basketry/index.html. En geniet van de adembenemende coiling-kunst van Debora Muhl, of Lois Russel.
Maar de lessen gaan verder… Met een beetje vroeg opstaan en ruim 2 uur rijden ben ik op de plek waar ik nog veel kan leren. In de werkplaats van misschien wel de beste mandenmaakster in Nederland, Jose Schilder. Het is even slikken: ga terug naar de basis en begin bij het begin. De eerste uren van deze eerste dag ben ik weer helemaal leerling. Ik zit laag bij de grond, letterlijk. Van de hele dikke bos geschilde wilg gaat iedere twijg één voor één door mijn vingers. De gewenste dikte links neerleggen, de niet-gewenste dikte rechts neer leggen. De cadans werkt hypnotiserend. Niets is meer belangrijk, behalve het geconcentreerde sorteren van de twijgen. De volgende klus is het maken van 10 ronde bodems. Doorsnee 12 cm, beslist niet meer en beslist niet minder. Ik kom er achter dat de houdbaarheidsdatum van mijn meetlint verlopen is, de cijfers zijn niet eens meer goed leesbaar. Zo volgt leerpunt op leerpunt…
Ik houd van deze schoolse aanpak. Eerst het goede voorbeeld zo exact mogelijk nabootsen. Herhalen, herhalen, herhalen totdat het geïntegreerd is in mijn eigen systeem. En tenslotte een beschrijving maken waarin ik het opnieuw woorden geef. Liefst op een manier zodat ook een ander het kan volgen.
Het ambacht leeft!
In mijn woonplaats heb ik mij in januari 2016 aangesloten bij Open Ateliers Dwingeloo. Een mooie kans, vind ik zelf. De deuren van mijn werkplaats gaan 6 weekenden per seizoen wijd open. Door deel uit te maken van een kring kunstenaars sta ik sterker.
Nog meer nieuws in 2016:
Mijn manden zijn nu ook te koop zijn in designwinkel De Deel, www.ra-designer.nl. De Deel is gevestigd in het pand van restaurant-café Onder de Eiken, in Dwingeloo.
Ook nog het vermelden waard:
Behalve op de donderdag avond is er nu ook op de dinsdagmiddag gelegenheid mee te doen in de Takkenwerkplaats. We nemen iets meer tijd dan op de avonden. De opzet is dezelfde: ieder vlecht aan zijn eigen project, we leren van elkaar en inspireren elkaar. Ik instrueer en help op maat.
Tijd: dinsdagen 13.30 uur tot 16:30 uur.
Wie wil kan aanschuiven, er is nog plaats!
…
23 december 2015
Noflike Kryst en Lokkich Nijjier!
Hoe komt het dat ik dit jaar zo weinig behoefte voel om de kerstspullen van stal te halen? Zo weinig neiging om het binnen op te pimpen met oudgediende deco-rommel? Misschien is het de alsmaar voortdurende lenteachtige warmte buiten. De felgroene waas over de pas ingezaaide roggeakker. Misschien ook vanwege de chaos in de wereld. Alsof het ongepast is om het thuis knus te maken. Dit jaar geen adventsversiering op de ramen, met de vertrouwde sterren van transparant papier. Geen geurende takken op de schouw en de commode, en daardoor gelukkig ook geen vallende naalden.
Vandaag ineens toch een drang om mijn huis voor te bereiden op het kerstfeest. Het is iets meer dan knus maken. Kerst is voor mij ook altijd het vieren van het verhaal van licht en donker. Het hele jaar kijk ik uit naar die dagen waarin de momenten van zonsopkomst en zonsondergang stil lijken te staan. En dan die aarzelende stapjes van seconden per etmaal langer daglicht. Mooi en hoopvol is dat.
Dus ik begin vandaag met opruimen en wegdoen, uitkloppen en ruimte maken. En dan geef ik toch maar weer heel bewust en haast plechtig de mooie krachtige oeroude symbolen een plek. Symbolen van bescherming, voorspoed, liefde, vrede en gezondheid: de (vijf)ster, het hart, de driehoek en de bol. En berkentakken, berkenbast, hulst, zwarte els, hout van een jeneverbes en stro. Mijn huiskamer is klaar voor de komende kersttijd. Ook met tien graden te veel op de buitenthermometer.
Wat een jaar! Als ik terugkijk op de voorbije maanden zie ik groei en bloei. En als ik vooruitkijk zie ik allemaal veelbelovende kiemen en krachtige loten.
Terugblik
Twee keer een blok van acht avonden basiscursus, in januari-februari en in oktober-november. In beide groepen zijn enkele deelnemers zo enthousiast geraakt dat ze blijven vlechten. Op 35 donderdag avonden hebben we in de ‘doorlopende groep’ gevlochten. Voor de zomer met een flinke club van gemiddeld zeven vlechters. Na de zomer werd de groep weer wat kleiner, de harde kern bleef doorvlechten. Veertien keer gaf ik een workshop, soms in mijn Takkenschuur en soms op een andere locatie. Ik stond vijf keer op een markt. De Zweedse kerstmarkt in Groningen in de Oude Suikerfabriek was een ongekend succesvolle afsluiting van het jaar, met rond 6.000 bezoekers in twee dagen die langs de kramen trokken. Voor wie wil is er een foto impressie te zien in mijn Dropbox. Meedoen aan de Kunstkoep in Meppel in november en december. Spannend en bijzonder om tussen vijftien andere kunstenaars en ontwerpers te staan. Een unieke kans om mijn vlechtwerk te laten zien in een context van kunst, aan een breed publiek.
Vooruitblik
Voor het deelnemen aan markten wil ik de ingezette koers graag volgen. Ik voel me meer op mijn plek tussen het kunsthandwerk dan tussen de ambachten.
Verder voel ik een sterke behoefte om door te leren, verder te verbreden en te verdiepen. Het vinden van nieuwe leermeesters is nog een hele klus. Ik hoop dat dit in 2016 gaat lukken.
Voor degenen die bij mij terecht willen bied ik vanaf februari 2016 een tweede doorlopende Takkenwerkplaats aan: Behalve op de donderdag avond is er dan ook op de dinsdag middag Takkenwerkplaats. We nemen iets meer tijd dan op de avonden. De opzet is dezelfde: ieder vlecht aan zijn eigen project, van elkaar lerend en elkaar inspirerend. Ik help en instrueer op maat.
Tijd: dinsdagen 13.30 uur tot 17.00 uur
Wie wil mag aanschuiven.
Er is nog plaats!
En tot slot wens ik eenieder die dit leest, zoals ik geleerd heb op mijn werk in Appelscha: Noflike Kryst en Lokkich Nijjier!
…
7 november 2015
Werk van De Takkenvrouw is van 13 november tot 20 december te zien en te verwerven bij KunstKoep in Meppel:
…
20 september 2015
Na een zomer vol ontmoetingen, (levens)lessen en inspiratie is het weer september geworden. Nog gloeit de zomerwarmte na. De avonden zijn het mooist, met hun kleuren en hun geheimzinnig licht. Vleermuizen scheren door de schemering boven de bloembedden, jagend op nachtvlinders. Gisteren avond joegen ze zo laag boven mijn hoofd dat ik hun vleugels kon horen fladderen.
In juli ging een lang gekoesterde wens in vervulling: we maakten een reis naar Canada. In Ontario logeren we op een eiland in Stoney Lake. Struinen door het bos zoals ik dat het liefst doe, zit er niet in. Meerdere gevaren liggen op de loer, we worden ernstig gewaarschuwd. Poison ivy, wilde beren, snapping turtles… Op ons eiland is een beer gezien. Nooit alleen het bos in gaan, te gevaarlijk. En als je hem tegen komt: strak in de ogen kijken, niet wegrennen. Enkele dagen later gonst het gerucht dat het gaat om meerdere beren. Kleintjes, zonder volwassen beer. Nog gevaarlijker! Die missen hun moeder, zijn hongerig en gestrest. Op mijn stiekeme struintochten kom ik van alles tegen, jammer genoeg nooit de kleine beren.
In het Algonquin Park lopen we een informatiecentrum binnen, het Algonquin Logging Museum. We kijken naar zwart-wit filmbeelden van het kappen van het onmetelijke bos. Het is midden 18e eeuw. De koningin van Engeland heeft hout nodig voor haar vloot. Britse mannen komen per duizenden om de bossen van Canada om te hakken. Aanvankelijk zonder zaag, met de bijl. De vroege geschiedenis van het land staat niet op de voorgrond. Wie woonden er vóór dat de Europeanen kwamen in de 16e eeuw? Wie bevolkten de bossen, en hoe leefden zij? Dat wil ik graag weten, maar daar moet je als toerist zelf naar op zoek.
In een galerie vind ik een spoor. Een fascinerend vlechtwerkje van niet meer dan 15 cm hoog. Het is ‘art’, dat kun je zien aan het prijskaartje dat eraan bungelt: 500 $. Maar desondanks vertelt het een verhaal. De Noord-Amerikanen gebruiken al duizenden jaren de gaven van het bos om te overleven. Om gebruiksvoorwerpen en zelfs kleding te vervaardigen. Dit kleine mandje laat zien wat er mogelijk is. Ik doe er weken over om de Engelse termen te duiden, te begrijpen hoe de verschillende houtsoorten geoogst worden, hoe ze bewaard worden, en hoe ze geschikt gemaakt worden voor gebruik. Spruce roots, bittersweet vine, dogwoord, inner bark of red cedar, basswood, irisleave… Dat wordt afspreken met de boswachter, thuis in Drenthe!
Tijdens de Zomervlechtschool daarna heb ik weer volop geleerd. De hele week ben ik bij mandenmaker Dieter Deringer in de leer. Een harde maar efficiënte leerschool. De eigen gewoontes gaan compleet op de schop. “Jullie Hollanders doen het zo, maar ik doe het anders”. Op de eerste dag liggen mijn hersens in de kreukels. Handen zijn onhandige dingen als je routines wilt veranderen. Op de tweede dag begint het geleerde zich te nestelen. En op de derde dag wil ik niet meer anders.
Op dit moment ben ik weer met een basiscursus gestart in de Takkenschuur. Meteen de nieuwe inzichten toepassen! Dan kan het gebeuren dat het voordoen van een doodgewoon bodempje ineens weer een regelrechte uitdaging is. Cursisten kijken met enige verbazing en met verwachtingsvolle ogen als ik even tijd rek: “eh, wacht even, hoe zat het ook alweer…”.
Plannen voor de komende maanden zijn er volop.
De productie van mozesmandjes (grafmandjes voor kinderen) gaat gestaag door. Bestellen kan bij mij. Kijk eens naar de foto’s in portfolio, traditionele manden. De mandjes die je daar ziet heb ik gemaakt in opdracht van www.kinderuitvaartkistjes.eu, daar worden ze binnenkort aangeboden mét bekleding.
Activiteiten waar de Takkenvrouw te vinden is:
Tuin- en Smaakmarkt op het Dwingelderveld
27 september
www.natuurmonumenten.nl/activiteiten/tuin-en-smaakmarkt-dwingelderveld
De Zweedse Kerstmarkt
12 en 13 december 2015
De SUIKERFABRIEK GRONINGEN
www.zweedsekerstmarkt.nl
…
15 juni 2015
Johannes de Doper,
zijn kop is van koper,
zijn kont is van blik,
af ben ik.
Op dit moment komt de zon op om 5.19 uur, en gaat weer onder om 22.01 uur. Drie dagen lang zal er 16 uur en 44 minuten zonlicht zijn. Meer krijgen we niet. Het is het hoogtepunt van het zonnejaar. Midzomer.
We hebben nog een paar donderdagavonden Takkenwerkplaats, dan gaan we de zomerpauze in.
Wat ben ik trots op alles wat we gevlochten hebben in de afgelopen maanden. Wat is er veel variatie ontstaan. Het niveau is wéér gestegen. We durven steeds meer onbekend terrein te verkennen, onbekende technieken uit te proberen. De boeken en werkbeschrijvingen helpen, maar meer nog helpt het meemaken van elkaars inspanningen en resultaten.
Even meekijken?
- Vierkante koffertjes, met deksel;
- Een reusachtige bloem met 3 prachtig gewelfde kelkbladen;
- Verschillende rond gevlochten plantensteunen;
- Een halfronde steun voor een klimroos;
- Gevlochten schalen van grillige takken;
- Een megagrote houtdrager met gefitste bodem van hazelaarstaken;
- Stoeltjes van boomstammetjes met gevlochten rugleuning;
- Een witte wasmand, nog één, en nog één;
- Tuinlampen-op-stok;
- Een ovale mand waar de huispoes al tijdens het vlechten verliefd op werd;
- Een kunstwerk van appelhout met subtiel toegevoegd vlechtwerk;
- Een echte oersterke takkenbaar van hazelaar;
- De kreeftenmanden-vlechttechniek, toegepast in verschillende mandvormen.
Ik vrees dat ik een heleboel vergeet te noemen.
Ik houd zo van de ijverige sfeer op de takkenavonden, van het doorzettingsvermogen, het speelse met elkaar wedijveren. En iedere keer doorlopen we onherroepelijk, ieder in haar eigen tempo, de eeuwige spiraal van het creëren: verbeelden, geloven, uiten, onderzoeken, plannen, beslissen, handelen, volharden, ontvangen, waarderen, ontspannen. De neiging is vaak om ons eigen werkstuk kritisch te beoordelen, we kijken vooral naar de tekortkomingen. “Wel mooi, maar het is niet helemaal rond hè…” Ook dat kun je leren: mild worden in het kijken naar jezelf. En wat dacht je van het overwinnen van de angst om thuis verder te werken? Ver weg van ‘de juf’, teruggeworpen op eigen ervaring en inzicht. Hoe leerzaam en bevleugelend het kan zijn als je het toch aangaat…
Vooruitblik
Activiteiten waaraan de Takkenvrouw meewerkt:
Historische dag Dwingeloo
29 juli 2015, 13:00 uur tot 17:00 uur
Oude ambachten, een heuse modeshow met kledij uit de oude tijd, de schaapsherder met een deel van de kudde… het is allemaal te zien tijdens de Historische dag van Dwingeloo
Dag van de oogst in Orvelte met gezellige ambachtenmarkt
6 augustus 2015
www.orveltepoort.nl
Tuinmarkt in het Bezoekerscentrum Dwingelderveld
27 september 2015
Oktobermaand Kindermaand – dit jaar ook weer in Lhee
11 oktober 2015
We maken met alle kinderen die er aan mee willen doen een te gek takkenkunstwerk bij de nieuwe parkeerplaats achter ’t Zaand. Uit de aankondiging: ‘Aan de rand van de grote stille heide komt een fantastisch kunstwerk. En daar kun jij een steentje aan bijdragen. Je krijgt een grote stok die je zelf mag versieren. De spulletjes om de stok mee te versieren vind je in het bos, maar natuurlijk hebben wij ook spullen voor je klaarliggen, zoals bijvoorbeeld stof en verf. Als de stokken klaar zijn worden ze opgehangen als was aan de waslijn. Daardoor wordt het één groot kleurrijk muziekinstrument, met echte takkenherrie! Op deze manier wordt de ingang van Nationaal Park Dwingelderveld wel heel speciaal!’
Dag van het ploegpaard in Orvelte
18 oktober 2015
www.orveltepoort.nl
Ochtend mandvlechten – onderdeel van de Vakantie met Coaching-midweek, aangeboden door B&B Het Rustige Heuveltje, Dwingeloo
4 november 2015
www.hetrustigeheuveltje.nl/vakantie-met-coaching
…
13 maart 2015
Nieuw: Selfness in Dwingeloo!
Zelfverwerkelijking is waar veel mensen naar op zoek zijn.
Pension het Rustige Heuveltje in Dwingeloo biedt zoekers de gelegenheid om een midweek lang positieve ervaringen op te doen. Vijf bijzondere vrouwen leveren vanuit hun eigen expertise daaraan een bijdrage. Samen bieden zij zo een uniek pakket vol verfrissende momenten van zelfontdekking.
Daar ontbreekt ook het mandenmaken niet!
‘Scheppen maakt blij. Het oeroude proces van het creëren schenkt diepe voldoening. Dat wisten ook de Hunebedbouwers. Duizenden jaren geleden zijn deze bewoners van Drenthe al aan het vlechten. Vlechten is nog steeds mooi om te doen. Dat ga je meemaken bij mij in de Takkenschuur. Net voorbij Dwingeloo, in het schilderachtige Lhee.
We beginnen met een paar wilgentakken. Onderweg daagt de eigenwijze wilg je uit. Wees krachtig, wees doelgericht, wees volhardend. Het vlechten met natuurlijk materiaal vraagt wilskracht van je, het prikkelt je zintuigen, het roept je wakker.
Je inspanning wordt beloond met je zelf gevlochten mandje.’
Arrangement in Pension het Rustige Heuveltje, 20 tot 24 april 2015
Boeken kan op www.hetrustigeheuveltje.nl/meer-dan-alleen-vakantie
…
28 februari 2015
Workshop Oldenzaal
De takkenwerkplaats op reis. In Oldenzaal, Twente, gaat het vandaag gebeuren. Een groep van 8 dames wil graag een ronde mand maken. Kan dat in één keer? Het wordt flink aanpakken, maar als ik nou de bodems al vlecht, de inslag sorteer, de staken tel en aanpunt…, dan zou het moeten lukken in drie uur. Ik ben de dag ervoor flink met de voorbereiding zoet.
We komen bij elkaar in de schuur op het ouderlijk erf. Vroeger vlocht vader zelf af en toe een mand, met wilg van eigen land. Leuk om dat nu ter ere aan de vervlogen tijden en aan het oude ambacht zelf te gaan proberen. Dat is het idee.
We hebben wel langer dan drie uur nodig gehad. Maar dan heb je ook wat!
In de loop van die ochtend raakt de schuur steeds voller: neefjes, nichtjes, broers, echtgenotes, het is een bedrijvige en gemoedelijke boel. De vrouwen werken geconcentreerd, de mannen kijken toe, de kinderen doen hand- en spandiensten en staan te popelen om het ook eens te proberen.
Achteraf overheersen trots en voldoening; mandvlechten is echt iets voor sterke vrouwen!
Voor een impressie zie Plaatjes in en om de werkschuur
…
20 januari 2015
‘Als het vriest op St. Sebastiaan (20 januari), dan is het op 2 februari met de vorst gedaan.’
Nou dus – vanmorgen lag er eindelijk eens ijs op mijn voorruit.
Januari, maand van de wilgenoogst! Ieder jaar weer een veelbelovende tijd. In de eerste januariweek plan ik een ritje naar het zuiden. De rivieren over, via grote bruggen die de natte uiterwaarden overspannen. De handelaar waar ik mijn voorraad haal heeft al heel wat hectares verse oogst binnen gehaald. Op het erf een aanhanger met, hoog opgetast, een berg gemaaide wilg vermengd met onkruid, braam en pitrus. In de schuur zijn de mannen weken lang handmatig aan het opschonen, sorteren en opbossen. Wat een klus. Ik heb er diep respect voor! Maar niet alleen langs de Waal, ook op andere plekken zijn al mijn wilgenvrienden aan het oogsten. Kijk maar:
www.facebook.com/BarfadWillow
www.facebook.com/MoniqueBervoetsWillowWeaving?fref=ts
www.facebook.com/mandenvlechterij.dekim?fref=ts
Terwijl anderen op hun knieën over de koude grond schuiven zit ik binnen. Niets heerlijkers dan met een vuurtje in de kachel aan het werk in de Takkenschuur!
De basiscursus is begonnen. Wat een feest toch weer, om helemaal onderaan te beginnen. Wat is het verschil tussen vers en geweekt hout, hoe houd je de twijg vast, waar zet je het mes erin om hem te splijten, op welk moment ga je op je knieën…? Met zijn allen zijn we opnieuw verwonderd over de eenvoud van het ambacht. We verbazen ons over de opbeurende werking van het vlechten. Moe van de dag beginnen we aan de mand, om twee uur later energiek te eindigen. We staan versteld van onze eigen scheppende vermogens.
Zo begint er een jaar vol beloftes.
Voor een bijzondere bestelling heb ik twee hele dagen gevlochten. Spierpijn en geschaafde handen, maar het resultaat stemt me gelukkig. Een glimmend witte mand, mooi van vorm, precies zoals ik hem wilde hebben. Dat laatste weet je namelijk nooit helemaal zeker als je aan het vlechten bent. En nu maar hopen dat de opdrachtgever er net zo blij mee is als ik.
Vooruitblik
Workshop – Van een bundel takken naar een ronde mand
11-2-15, 9.00 tot 16.00 uur
In de Takkenschuur, Lhee 16, Dwingeloo. Er is nog plaats.
Natuurknutseldag voor kinderen – Mandje vlechten van wilgenteen of kunstig klungelen met pitrus
23-2-15, 11.00 tot 15.00 uur
In het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten, Benderse 22, Ruinen, T 0522 47 29 51
www.natuurmonumenten.nl/activiteiten/natuurknutsel-dag-dwingelderveld/2015-02-23t1100
Workshop – Eenvoudige mand met voor-gevlochten bodem
26-2-15, 13.30 tot 16.30 uur
In de Takkenschuur, Lhee 16, Dwingeloo. Er is nog plaats.
Workshop – Een puntige hangmand voor beginners
28-3-15, 14.00 tot 16.00 uur
In het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten, Benderse 22, Ruinen, T 0522 47 29 51
Aanmelding via de site van bezoekerscentrum of telefonisch via de balie
…
2 december 2014
Wensen zijn voorgevoelens
van hetgeen je in staat bent
daadwerkelijk te realiseren.
J.W. von Goethe
Een bezig jaar loopt ten einde. Ik denk terug aan al het mooie mandwerk dat ik in de loop van het jaar heb gezien. Op de Zomervlechtschool in Wilhelminaoord, in Schotland bij Monique Bervoets, op de ambachtenmarkt van WereldsHout…
Houdt het nooit op? Altijd weer die drang om nog beter worden, nieuwe technieken te leren, nieuwe vormen te proberen, ander materiaal te gebruiken. Het lijkt een natuurlijke drijfveer te zijn. Ik zie het ook bij anderen. Een cursist met veel talent heeft na enkele lessen bij mij een filmpje op YouTube opgespoord, met een heldere demonstratie van een Duitse bodemkim. En zie daar: “het ziet er serieus naar uit dat ik nooit meer iets anders wil.” Dat is ware vernieuwing, de moed afstand te doen van het geleerde! Zie www.youtube.com/watch?v=eWOc9U2Ak5c
Basiscursus mandvlechten
Wat
Basisvaardigheden van het mandvlechten
Tijdens de cursus maak je 3 mandjes
Wanneer
8 maandagavonden in januari en februari 2015
19.00 uur tot 21.30 uur
Start: 12-1-2015
Waar
Lhee 16, Dwingeloo
Kosten
€ 80,- vooraf te voldoen
NL55 INGB 0003 4977 23 tnv Mahler, Dwingeloo
Docent
Barbara Mahler
…
9 november 2014
Wintertijd is knutseltijd. Heb je zin om aan te sluiten in de werkschuur? De kachel brandt, de takken liggen klaar. Er zijn 3 lege plaatsen op de donderdagavond, iedere week Takkenwerkplaats van 19:00 uur tot 21:30 uur. Kosten: 10,- € pp.
Dit seizoen – heb ik me voorgenomen – ga ik op zoek naar verschillende soorten wilg, een voorraad aanleggen met bossen van diverse kleuren. Dat valt echter niet mee.
Er zijn wel een aantal mensen met een eigen griend, ik heb inmiddels een aantal namen. Maar op de vraag: “Verkoop je ook?” komt steevast het antwoord: “Nee, ik gebruik alles zelf”.
Een eigen griendje aanleggen dan maar? Hoe kom ik aan grond? Hoe kom ik aan stekken van mijn favoriete soorten? “Niet doen”, hoor ik van ervaringsdeskundigen. Gedoe met onkruid en beestjes-vraat. Bovendien: de Drentse zandrug rond Lhee is niet zo geschikt voor een gewas dat houdt van natte, voedselrijke grond. Er zijn wel wilgensoorten die desondanks aanslaan. Maar of die geschikt zijn voor het mandenmaken? Ik ga het uitproberen. Wanneer in Koekangerveld het struunpad gesnoeid wordt mag ik de wilgentenen komen halen, is mij beloofd.
De twee wilgenstruikjes ‘green dicks’ in mijn tuin hebben hun blad afgeworpen. Felgroen straalt de ranke twijg. Mijn handen kriebelen om ermee te vlechten. Ik zal geduld moeten opbrengen, nog mag ik niet oogsten. Nog even wachten. Heb gehoord van ervaren wilgentelers dat het de kwaliteit van de twijg tegoed komt als er eerst nog een paar winterweken overheen gegaan zijn. Dat zal midden januari dan wel zijn. Of krijgen we nooit meer vorst?
En hier nog een klein schitterend filmpje, zwart-wit, zonder geluid. Twee vissersvrouwen uit Devon, 1931, maken kreeften-manden van stevige wilgentenen. Wat een kracht, wat een handigheid! Ze beheersen hun vak, en ze zijn trots op het resultaat.
www.britishpathe.com/video/pot-girls
…
14 september 2014
Tip:
Ieder jaar 3e weekend van september: www.korbmarkt.de/
Nieuws:
Op zaterdag 6 september 2014 plaatst de Vereniging van Vlechters (VvV) het vlechten van gebruiksvoorwerpen op de Nationale Inventaris Immaterieel Cultureel Erfgoed in Nederland. Dat gebeurt tijdens het Vlecht- en Wilgenfestival in Schijndel, waar de heer Brinkman, voorzitter van de VvV, en Ineke Strouken, directeur van het Nederlands Centrum voor Volkscultuur en Immaterieel Erfgoed, om 15.00 uur hun handtekeningen zetten op het officiële certificaat.
Gevonden in het nieuwsbulletin van Platvorm voor het hedendaagse ambacht: Crafts Council Nederland (CCNL):
Vakmanschap en onderwijs
In het primair onderwijs wordt nog maar weinig aandacht besteed aan leren met de handen. Dit in tegenstelling tot een halve eeuw geleden toen dit nog vanzelfsprekend was om technieken aan te leren. Vakmanschap werd niet alleen op school over gedragen, maar ook van vader op zoon en van moeder op dochter. Met het verdwijnen van het handmatig werken en het niet meer aanleren van technieken in het onderwijs verdwijnen ook de positieve effecten op leren door handmatig handelen. Bijvoorbeeld tactiele ontwikkeling, precisie en fijne motoriek, ruimtelijk inzicht, kennis van materialen, als basis om tot verbeelding te komen, waarnemen en analyseren. Het ‘handelend leren’ spreekt veel zintuigen aan, heeft invloed op het vormen van de hersenen maar bovenal biedt het zelf maken veel plezier, het vergroot het zelfvertrouwen, ontwikkelt doorzettingsvermogen en het maakt bewust van materialen en grondstoffen.
Nu het werken met de handen op grote schaal aan het verdwijnen is, en daarmee ook de kennis van ambachtelijke technieken, heeft UNESCO middelen ter beschikking te stellen ter bescherming van dit immaterieel erfgoed.
Authenticiteit, ambachtelijkheid en oorspronkelijkheid
Het woord ‘ambacht’ roept bij vrijwel iedereen positieve associaties op zoals eerlijkheid, authenticiteit, natuurlijkheid, menselijkheid en veiligheid. Het refereert aan de goede oude tijd, toen we nog als individu gezien werden en de massa-industrie ons nog niet tot anonieme consumenten had gedegradeerd. Het ambachtelijk vervaardigen van producten staat voor positieve waarden als autonomie, arbeidsvreugde, en trots. De hernieuwde interesse voor het ambacht hangt samen met een dreigende teloorgang van specialistische vaardigheden, ervaring en kennis. Sinds enkele jaren wordt ook door de overheid aandacht besteed aan het ambacht. Economische studies hebben uitgewezen dat er de komende periode honderdduizenden ambachtslieden nodig zullen zijn in Nederland.
…
24 augustus 2014
Zomerraapsels
Schotland: Op zoek naar wilgenkwekerij ‘Barfad Willow’. Op het schiereiland Ardfern, in een klein dorpje, eigenlijk meer een verzameling knusse huizen aan een kalme uitloper van de zee vragen we de weg. De schuur van het kleine farmhouse staat vol opgeboste wilg met de wonderlijkste kleuren bruin, zwart, grijs, groen, roodbruin enzovoorts. Ik kan het niet laten: ik neem symbolisch 3 bossen mee van 1 m. Ze hebben mooie welluidende namen. En ik neem me voor meer doen met andere kleuren twijg!
www.facebook.com/BarfadWillow
Bouwen met wilg. Leuke hobby. In Groningen op het stationsplein zag ik in het voorbijrijden een wilgen-bouwer aan het werk. Dat was in Juli. Grote bakken met grond, in de bakken vlechtwerk van meterslange bleeslatten. Wat zou het geworden zijn? Een voorbeeld uit Duitsland:
www.eins-und-alles.de/bereiche/weidenkathedrale
Demonstreren in het Ottenshoes in Orvelte, op een koude natte dinsdag in augustus. Opvallend veel gezinnen met kinderen komen binnen kijken. De nieuwsgierige ogen van de kinderen vrolijken mij op. “Van wie heb je dat geleerd?” “Woon jij hier?” “Heb je die takjes zelf geknipt in je tuin?”
Komende zaterdag, 30 augustus 2014 geef ik een nazomerse workshop in de Takkenschuur. Van 10:00 uur tot 17:00 uur vlechten naar hartenlust. Er zijn nog 3 plaatsen beschikbaar!
En kijk een wat er allemaal mogelijk is als je handig bent: www.meesterlijk.nu
…
17 juli 2014
Uit de werkplaats
Mijn takkenwerkplaats wordt gezien. Wie weet zijn het de Tibetaanse vlaggetjes die nieuwsgierig maken? Ik kreeg ze voor mijn verjaardag, en sindsdien wapperen ze in de Drentse wind, boven de ingang. Blauw voor de hemel, wit voor de wind, rood voor het vuur, groen voor het water en geel voor de aarde.
Af en toe komt er iemand de oprit oplopen en vraagt of de werkplaats open is. Welkom! Mooie ontmoetingen komen zo tot stand. Met verwondering en waardering. “En dat heb je allemaal met de hand gemaakt?” Niet zelden gaat de bezoeker weg met een mand aan de arm.
Een uitdaging, iedere keer weer, is het presenteren en demonstreren, bijvoorbeeld op een markt. Wat wil ik laten zien? Hoe bereik ik het publiek? Wat is mijn specialiteit, mijn ‘mandmerk’? Heb ik wel genoeg bij me?
Uiteindelijk komt het er op neer dat ik me toch ook een toeristische attractie voel. Maar ondanks dat zijn er ieder keer weer gouden momenten. In Orvelte op het erf van het Ottenshoes, op het Schaapsscheerdersfeest bij het Bezoekerscentrum Dwingelderveld, op de kunst- en ambachtenmarkt van WereldsHout bij de Holtingerpoort.
Een mooi gesprekje met de kraamhoudster verderop over het geluk van het scheppend bezig zijn. Een middag van kijken naar- en ideeën opdoen aan een collega mandenmaker die naast mij een kraam heeft. Een vertrouwd moment met de imker die kennis komt maken. Hij kijkt een tijdje toe en knikt goedkeurend; hij herkent de manier van bewegen – het langzame en bedachtzame doen van de handen – van het werken met de bijen.
Bij anderen komen de verhalen los. Een bezoeker die op een caribisch eiland woont, vertelt dat daar met palmblad gevlochten wordt. De mannen oogsten het en de vrouwen verwerken het nog dezelfde dag. Een andere bezoeker herinnert zich ineens weer hoe de buurman van haar vader altijd in de winter zat te vlechten, en hoe ze daar als klein meisje gefascineerd naar keek.
Het geluk van het scheppend bezig zijn. Dat is in het kort waarom wekelijks op de donderdagavond tot acht vlechters de weg naar mijn takkenwerkplaats weten te vinden. Wat een gezelligheid en bedrijvigheid brengen zij mee! Soms is het behoorlijk vol in de schuur, maar niemand haakt hierdoor af – tot mijn opluchting. We raken eraan gewend. Als iemand weer eens een zwieper met een twijg oploopt reageert die meestal vergevingsgezind. We lachen veel, er worden nieuwtjes en weetjes uitgewisseld. Soms is er een geconcentreerde stilte. Daar houd ik eigenlijk het meest van.
We inspireren elkaar juist doordat we zulke verschillende dingen maken. We steken elkaar aan met praktische invallen. We troosten elkaar als de wilg weer eens zijn streken heeft en iets niet lukt zoals we graag zouden willen. We verrassen elkaar door iets bijzonders voor elkaar mee te brengen: een speciale mooi gevormde tak uit de eigen tuin, een bijzondere vondst uit het bos, een bundel twijgen van het een of ander, een handig stuk hardboard dat kan dienen als werkplank… Het gebeurde zelfs dat iemand thuis een stuk gereedschap voor een ander maakte, van een kwaliteit die je in geen enkele webwinkel zou aantreffen.
Fantastisch!
…
6 mei 2014
Cross-over. Vreemd woord.
Je kunt het tegenkomen in een artikel over hedendaagse kunst, in de folder van een tentoonstelling, als een verwijzing naar een mengeling van verschillende stijlen.
Tot nu heb ik vermeden het te gebruiken. Maar een paar dagen geleden heb ik het mezelf horen zeggen…
En dat kwam zo:
Zolang ik kan denken heb ik een zwak voor schapen.
Vroeger, tijdens de lange bergwandelingen op de Schwäbische Alb met ouders, broer en zus, heb ik altijd uitgekeken naar het moment waarop we de herder met zijn kudde zouden zien. In het ouderlijk huis aan de kelderdeur hing – en hangt nog altijd – de herdersschop van een voorvader. Later heb ik een spinnenwiel gekocht van mijn eerste zelf verdiende geld. Spinnen, breien, vilten, wol verven, ik vind het allemaal even leuk.
Historische dag in Dwingeloo op de Brink, 2012. Herder Johan is er met een aantal schapen van de Lheeder schaapskudde. Ik krijg 3 vachten, nog warm van het schaap. In ruil daarvoor vlecht ik een eiermand voor hem, met erin verwerkt ruwe schapenwol.
Wilg en wol. Twee uitersten. Waarom niet combineren?
Het blijft bij die ene mand.
De vachten hangen maanden opgerold in de schuur. Totdat ik – bijna twee jaar later – in Balloo mee doe aan een middag vachtvilten
Ik verwonder me over de eenvoud van het proces. Neem een geschoren vacht, leg er gekamde wol op, maak het nat met zeepsop en wrijf erop totdat je het beu bent. Spoel het uit, en je hebt een schapenvacht met een dikke vilten ondergrond!
Vanaf die dag is er geen houden meer aan. De wachtende vachten van de Drentse schaapjes haal ik uit de schuur, rol ik uit, ga ze wassen, hang ze te drogen, rol ze weer netjes op. Het lijkt een ritueel.
Tijdens dit soppen en spoelen, schudden en plukken zie ik mandjes voor me in alle soorten en maten, allemaal met wol of vilt erin verwerkt.
Wilg en wol. Cross-over. Het woord is eruit.
Nu nog (meer) doen.
…
16 maart 2014
Nieuw: De drie siepelen geplaatst
…
11 maart 2014
Het vlechtseizoen komt op gang. De agenda vult zich met evenementen, markten, festivals. Dat betekent ook schipperen met vrije dagen, keuzes maken, waakzaam zijn voor dubbele afspraken… De ticket voor de boot naar Schotland is al gereserveerd, dus helaas dit jaar geen kraam met manden van mij op de oogstdag in Lhee.
Maar ik ben wel van de partij op een aantal andere gelegenheden:
Ik doe mee aan de ambachtenmarkt van de Beeldhouw10daagse. Het belooft een boeiende markt de worden, een mix van ambacht, kunst en informatie van natuurorganisaties. De markt is georganiseerd door Stichting wereldsHOUT.
Datum: zaterdag 24 mei 2014, 10:00 uur – 17:00 uur
Locatie: Helomaweg 16, Havelte, Toegangspoort Holtingerveld.
www.facebook.com/wereldsHOUT?ref=stream
In september is in Schijndel een vlechtfestival. Een markt met vlecht-gerelateerde zaken zoals manden, materiaal, gereedschap, demonstraties en korte workshops. Wie het maken van oren, beugels en randen nog eens goed wil oefenen: welkom!
Datum: 6 en 7 september 2014
Locatie: Winery & Herbs aan de Boxtelseweg 23, Schijndel ( Brabant).
Aanleiding: De vereniging van Vlechters bestaat 10 jaar.
In Orvelte, het museumdorp met de mooiste keien, ben ik een aantal dagen aan het demonstreren. Het Ottenshoes biedt tijdens het hele zomerseizoen op diverse dagen van de week verschillende interessante demonstraties: spinnen en weven, maaien met de zeis, mandenmaken, eieren verven, bijenkorven vlechten, dorsen, kaarsen maken etc.
Data met mandenmaken: 24-6, 8-7, 19-8, 2-9
Locatie: Orvelte, Ottenshoes, Westerbork
www.orveltepoort.nl/index.php/28-september-in-het-ottenhoes/event_details
Zomaar een link
Leuke vrouwen doen houterig: www.houtzoektvrouw.nl
…
10 januari 2014
Vrijdag morgen. Een heldere ochtendzon zon staat aan een kraakblauwe hemel en zet het hazelaarbosje in een felle gloed. De gouden bloemenslierten schommelen stilletjes. Ook de vrouwelijke karmijnrode minuscule bloemenkwastjes durven zich al te openen. Ergens roept luid en opgewekt een koolmees, doet alsof het maart is.
We komen voor het hakhout. Wie zou ooit ontdekt hebben dat de loten van de hazelaar uitermate geschikt vlechthout zijn? Al duizenden jaren wordt het geoogst, en groeit onvermoeibaar weer aan.
Vandaag zet ik die traditie voort. Voel me een geluksvogel: de eigenaar van het hakhoutbosje heeft toestemming gegeven voor de oogst en heeft ons allervriendelijkst ontvangen en rondgeleid. Ik heb een maatje voor het pittige werk, een aanhanger, het weer is schitterend, alles is perfect.
Iedere hazelaarstruik heeft zijn eigen vorm en groeiwijze. Eerst begroeten, bekijken, kennis maken met de verschillende takken, met de ogen een keuze maken, selecteren, een inschatting maken welke met de schaar te bereiken is. Elke struik heeft op zijn minst één rechte loot die ik de moeite waard vind. Dan door de knieën, dicht bij de stam, en knippen. Van pink-dik tot duimdik, alles wat nog net te behappen is voor de schaar. Het geknipte hout uit de kroon trekken, verzamelen. Dan ontdoen van vertakkingen, en tenslotte het kale hout op de aanhanger.
Na drie uur is het genoeg. Voldaan rijden we huiswaarts. Hazelaar, corylus, struik van de speelsheid en de betovering, struik van de keltische mythen: Bedankt.
DE HAZELAAR
Onverwacht mij tegen
in ’t nog winters jaar
op de sprong der wegen
bloeit de hazelaar.
Tegen ’t licht gehangen
slingertjes van goud;
aarzelend, bevangen
raak ik aan het hout.
Trillend dwaalt van boven
’t fijne wolken los;
en met bloei bestoven
in het naakte bos
blijf ik in een beven
teruggehouden staan,
en ik raak nog even
’t donker stamhout aan.
…
11 december 2013
Sinds kort is nu ook vlechtwerk van Barbara Mahler te koop in Landwinkel De Hanse Hof te Beilen, Smalbroek 14
…
12 november 2013
Eigen oogst. Salix purpurea Green Dicks. Dat is de prachtige naam van mijn wilg.
Hij heeft meerdere verhuizingen doorstaan.
Zijn leven begon in de griend van Ben Aalderink in Zelhem. Tijdens een ledenvergadering in 2005 heb ik een bosje stekjes van hem gekocht. Die heb ik hoopvol geplant op een perceel van mijn toenmalige werk: op het veldje ‘Boomkwekerij Natura’, bij Oploo aan de Gemertseweg. De stekjes wilden niet groeien, de meeste legden het loodje, slechts enkelen maakten aarzelend iele loten. Iedere herfst snoeide ik de magere oogst, nauwelijks de moeite waard.
Ik kreeg ander werk, de wilgjes liet ik achter in de boomkwekerij. Desondanks werden de zielige stekjes enkele jaren trouw verzorgd, verdedigd tegen konijnenvraat, en van onkruid bevrijd door de medewerkers van de Bosgroep.
In November 2011 verhuisde ik naar Lhee. Volkomen verrast was ik toen de Bosgroep mij bij het afscheid twee grote bloempotten overhandigde, in iedere pot een flinke Green Dicks met lange rechte twijgen!
In Lhee gaf ik ze een tijdelijke plek, en toen de graafmachines de tuin op zijn kop zetten heb ik meermaals met de potten gesleept om ze te redden. De tuinman keek toe en zei met een raadselachtige glimlach: “Die hebben zeker een emotionele waarde?”
Toen de rust was wedergekeerd gaf ik de 2 wilgen in april 2012 een plek bij de voordeur, waar ik dagelijks langsloop. Aan de Noordkant van het huis. Wie weet maken de twijgen daardoor een paar centimeters extra lengte, op zoek naar het licht? De oogst 2013 is binnen en doet hopen op een verdere uitbundige groei bovengronds en stevige wortels ondergronds. Zie ook de plaatjes in en om de werkschuur.
…
31 oktober 2013
Het werkt!
Gasten van buurman Hotel de Börken staan op hun wandeling stil om naar het bord te kijken. Dikwijls schiet men in de lach, gevolgd door een bijdehante opmerking. Ook zoekt men naar de betekenis van de naam, waar zou hij naar verwijzen?
“Wat maakt ze dan? ”
“Nou, kijk maar, iets met vlechten denk ik”. (Er staat inmiddels ook een vlechtwerk naast het bord.)
Ik ben te vinden. Goedkeurende reacties van volstrekt vreemden, een nieuwe opdracht, het aanbod om in een tuin een beeld te plaatsen, meedoen aan een kunstroute…, het gebeurt allemaal. Ja, dat wil ik wel!
…
9 oktober 2013
Vandaag geplaatst. Geen twijfel meer mogelijk: hier is het te doen.
…
8 oktober 2013
AANKONDIGING:
Buurtvereniging Lhee/Lheebroek organiseert een herfstactiviteit voor volwassenen op dinsdag 29 oktober a.s. onder het motto ‘Kennismaken met wilgenteenvlechten’, met de Takkenvrouw. Meedoen kan ’s ochtends van 9.00 tot 11.30 uur of ’s avonds van 19.30 tot 22.00 uur. Ieder maakt een eigen hangmandje, geschikt voor een sfeerlichtje maar ook voor mezenbollen. Eenvoudig, stoer en duurzaam.
Aanmelden bij Brecht de Bruin, 0521 – 597421.
…
14 september 2013
AANKONDIGING:
De Takkenvrouw is op 28 september a.s. aanwezig op de Tuinmarkt bij het Bezoekerscentrum van Natuurmonumenten aan de Benderse te Ruinen. Met een activiteit voor kinderen: Vlecht je eigen mandje! in ongeveer een half uur. Verdere informatie over de markt op de site van het Bezoekerscentrum.
…
6 september 2013
Een ongewoon warme septemberochtend. Het oosten kleur oranjerood. Over een halfuur komt de zon op. Vochtige morgenlucht vol kruidige geuren. Stil is het in mijn werkschuur. De witte teen is voorbereid. Opgetogen en alert begin ik aan mijn opdracht. Ik zal zorgvuldig en geconcentreerd te werk gaan. De eerste poging moet goed genoeg zijn. Een paar uurtjes heb ik vrijgemaakt tussen al het andere dat al vast ligt.
De opdracht raakt me, en maakt me gelukkig. Een kindje is overleden. De ouders wensen een klein mandje waarin ze het kunnen bedden voor het begrafenisritueel. Een heel klein mandje. Voor een nog niet voldragen kindje.
Herinnering wordt springlevend. Een septemberochtend 27 jaar geleden. Mijn eigen ongeboren kind is stil geworden, geeft geen teken van leven meer. Na 6 maanden zachtjes groeien ligt het onverwachts in onze armen. Volmaakt, mooi als een bloem, maar véél te stil.
Nu, 27 jaar later, vorm ik van een sjaal een popje op ware grootte. Daaromheen vlecht ik een ovaal mandje. De witte teen kraakt zacht tijdens het werk. Een ritmisch geluid, als vederlichte tredjes van kindervoetjes.
Wat een geschenk om dit te mogen doen.
…
5 september 2013
Toegevoegd aan portfolio: een poezenmand, gemaakt op bestelling. Met hulp van wat kattenkruid wilde Muppie er best wel in. Even poseren.
…
31 augustus 2013
Nieuw sinds vandaag: de knop NIEUWS. Hier kun je De Takkenvrouw op de voet volgen.
Afgelopen donderdag is de Takkenwerkplaats weer gestart, deze vindt nu wekelijks plaats. Dit heeft onder meer een praktische reden: wanneer werk dat nog niet af is twee weken blijft liggen is het vaak al te veel gedroogd, ondanks inpakken. We zullen zien hoe dit uitpakt.
…